Detale w opisie
Zastanów się, jaką postać oraz jaką historię postaci mogą zapowiedzieć:
• guma przyklejona do szyby wystawowej,
• brudny widelec, który leży pod stołem,
• sterta potłuczonych talerzy (w środku lasu) ozdobiona obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej.
Weź pod uwagę zmienne
Zacznij od opisu jednego z powyższych artefaktów (artefakty możesz zmienić, proszę bardzo).
Weź pod uwagę wszystkie zmienne, które wpłyną na scenę, może na całą opowieść.
Bo na przykład.
Sklep z szybą wystawową ozdobioną orderem z gumy do żucia może znajdować się we wsi, w małym mieście, w średnim mieście, w stolicy.
Guma może być świeża albo bardzo nieświeża.
Szyba może być czysta albo bardzo brudna.
Za szybą mogą się pysznić biżuteria, drogie zegarki, suknie ślubne, półki z książkami, ciasta, ciastka i ciasteczka, świeże owoce i warzywa. Może być też tak, że za rozbitą szybą jest zupełnie pusto.
Każdy z opisów zapowiada postać z zupełnie inną historią, ale też z zupełnie innym celem, z inną motywacją oraz z inną potrzebę.
Sprawdź to samodzielnie
Postaw bohaterkę (albo bohatera) przed wystawą z sukniami ślubnymi.
Zastanów się: co się wydarzyło, zanim postać znalazła się w tym miejscu?
Co się wydarzy za chwilę?
Kto bohaterowi, bohaterce pomoże albo przeszkodzi w realizacji celu.
Co jest jego, jej celem?
Może wcale nie chodzi o ślub?
O czym jest powyższe ćwiczenie?
O tym, że pierwszym bohaterem historii jest zawsze miejsce.
O tym, że detale, które opisujesz w otwarciu sceny muszą mieć znaczenie dla rozwoju najpierw sceny, następnie całej fabuły.
O tym, że kiedy piszesz, bez przerwy podejmujesz kluczowe decyzje.
Bez przerwy.
Naprawdę.
